Այս աշխատանքը ներկայացվել է «Անարդարության շրջան» մրցույթին
Երեխաների երկիր – Հայաստան
Դու տեսե՞լ ես՝ եռագույնի մեջ լողում են կապույտ ձկներ
Եվ ծովից – ծով Հայրենիքը մեր, թղթե նավերով շարված
Եվ Մայր Հայաստանը բացած կլորիկ ծնկներ
Ինչպես ցանկացած կին ուզում է լինել սիրված.
Եվ երեխաները երազկոտ աչքերով նայում են վերև
Թռչող ինքնաթիռների ետևից՝ երկինք.
Մեր մանության անկատար երազանքների երկիր
Իմ ավիացիա չունեցող Հայրենիք:
Եվ ծովահենների գանձերից գտած միայն կնունքի խաչեր
Աստծո օրհնությամբ անշուշտ, բայց մի տեսակ՝ եսիմ
Մեծանում են երեխաները – չպաշարած բերդեր
Ոչ էլ տեսած ծովեր, կամ թե նորմալ երկինք.
Ու հայելիներից մեզ նայում ուրիշ,
Լրիվ ուրիշ մարդիկ:
Եվ աղջիկները կարմիր հագած երգում են Ավե Մարիա
Հեղափոխություն տեսած մեր աչքերին դնելով սառը թրջոց
Փոքրուց մեզ ասում թե ոնց «չի …և ոնց կարելի ա »
Ուշացնելով հեղափոխությունը սաստում « դուրս չգաս փողոց ».
Եվ փողփողում է հավետ եռագույնը ձեռքում մեկի
Մեր ուշացած հեղափոխությունների երկիր:
Արամ-Նեմրութ Թարվերդյան