Այս աշխատանքը ներկայացվել է «Անարդարության շրջան» մրցույթին
Հայերեն (թարգմանություն)
Ռուսերեն
Նա եկավ անհայտությունից։
Եկավ հեղափոխական արտահայտությունների
և խոստումների թևերով։
Նա մի հրաբուխ մեզ թվաց ։
– Ես կվերացնեմ կոռուպցիան, –
ասաց նա։ Մենք ծափահարեցինք։
– Նախկինը այլևս չի լինի, –
ասաց նա։ Մենք ծափահարեցինք։
– Ես ասֆալտին կփռեմ
ձեր բոլոր ճնշողներին, –
ասաց նա։ Մենք ծափահարեցինք։
Նա երկար ժամանակ ջարդում ու փշրում էր,
կտրում ու քանդում,
վերացնում էր ու հավասարեցնում հողին։
Ամիսներ և տարիներ անցան։
– Իսկ ե՞րբ է նա, վերջապես,
սկսելու ինչ-որ բան կառուցել, –
հարցնում էինք միմյանց
և զարմացած ուսերներս թոթվում։
Իս մի օր էլ մենք ուշադիր նայեցինք
և հիասթափված հոգոց քաշեցինք․
ոչ մի հրաբուխ էլ չկա,
ոչ էլ լավա, ոչ էլ պտտահողմ.
սա ընդամենը սովորական սողանք է,
որից պետք է փրկվել
և փրկել մեր երկիրը։
Он пришёл ниоткуда.
Прилетел на крыльях
революционных фраз и обещаний.
Он показался нам вулканом.
– Я уничтожу коррупцию, –
сказал он. Мы похлопали.
– Прежнего больше не будет, –
сказал он. Мы похлопали.
– Я закатаю в асфальт
всех ваших притеснителей, –
сказал он. Мы похлопали.
Он долго крушил и ломал,
рвал и метал,
уничтожал и сравнивал с землёй.
Проходили недели и месяцы.
– Ну когда же он наконец
Начнёт что-то строить? –
спрашивали мы друг друга
и удивлённо пожимали плечами.
А со временем мы присмотрелись
и разочарованно вздохнули:
никакой это не вулкан,
и не лава, не смерч, не торнадо,
это самый обычный оползень,
от которого нужно спасаться
и спасать нашу землю.
Գուրգեն Բարենց
Гурген Барен